فصل ششم - راجع به وصيت ماده ۲۷۶-وصيت نامه اعم از اينكه راجع باشد به وصيت عهدي يا تمليكي منقول يا غير منقول ممكن است به طور رسمي يا خودنوشت يا سري تنظيم شود. ماده ۲۷۷-ترتيب تنظيم وصيت نامه رسمي و اعتبار آن به طوري است كه براي اسناد تنظيم شده در دفاتر اسناد رسمي مقرر است . ماده ۲۷۸-وصيت نامه خودنوشت در صورتي معتبر است كه تمام آن به خط موصي نوشته شده و داراي تاريخ روز و ماه و سال به خط موصي بوده و به امضا او رسيده باشد. ماده ۲۷۹-وصيت نامه سري ممكن است به خط موصي يا به خط ديگري باشد ولي در هر صورت بايد به امضا موصي برسد و به ترتيبي كه براي امانت اسناد در قانون ثبت اسناد مقرر گرديده در اداره ثبت اقامتگاه موصي يا محل ديگري كه در آيين نامه وزارت دادگستري معين مي گردد امانت گذارده مي شود. ماده ۲۸۰-كسي كه سواد ندارد نمي تواند به ترتيب سري وصيت نمايد. ماده ۲۸۱-كسي كه نمي تواند حرف بزند هر گاه بخواهد وصيت نامه سري تنظيم كند بايد تمام وصيت نامه را به خط خود نوشته و امضا نمايد و نيز در حضور مسئول دفتر رسمي روي وصيت نامه بنويسد كه اين برگ وصيت نامه او است و در اين صورت مسئول دفتر بايد روي پاكت يا لفافي كه وصيت نامه در او است بنويسد كه عبارت مزبور را موصي در حضور او نوشته است . ماده ۲۸۲-وصيت نامه سري را موصي همه وقت مي تواند به ترتيبي كه براي استرداد اسناد امانتي مقرر است استرداد نمايد. ماده ۲۸۳-در موارد فوق العاده از قبيل جنگ يا خطر مرگ فوري و امراض ساريه و مسافرت در دريا كه مراوده نوعا مقطوع و به اين جهت موصي نمي تواند به يكي از طرق مذكور وصيت كند ممكن است وصيت به طريقي كه در مواد بعد ذكر مي شود واقع شود. ماده ۲۸۴-افراد و افسران نظامي و كساني كه در ارتش اشتغال به كاري دارند مي توانند نزد يك نفر افسر يا همرديف او با حضور دو گواه وصيت خود را شفاها اظهار نمايند. ماده ۲۸۵-در صورتي كه نظامي يا كسي كه در ارتش اشتغال به كاري دارد بيمار يا مجروح باشد ممكن است وصيت خود را در حضور رييس بهداري ارتش و مدير بيمارستان كه موصي آنجا است اظهار نمايد. ماده ۲۸۶-اشخاصي مي توانند به ترتيب مذكور در دو ماده قبل وصيت نمايند كه در جنگ يا مامور عمليات جنگي باشند و يا در محلي زنداني يا محصور باشند كه مراوده اي با خارج نباشد. ماده ۲۸۷-در ساير موارد مذكور در ماده ۲۸۳ موصي مي تواند در حضور دو نفر گواه وصيت خود را اظهار نمايد و يكي از آن دو گواه اظهارات او را با تعيين تاريخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصيت نوشته و موصي و گواه ها آن را امضا مي نمايند و اگر موصي نتواند امضا كند گواه ها اين نكته را در وصيت نامه قيد مي كنند. ماده ۲۸۸-اشخاصي كه مطابق ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ وصيت نزد آنها شده و همچنين گواه هاي مذكور در ماده قبل در اول زمان امكان بايد در اداره ثبت اسناد يا محلي كه در آيين نامه وزارت دادگستري تعيين مي شود حاضر شده وصيت نامه را مطابق مقررات راجع به امانت گذاردن اسناد امانت بگذارند و ضمنا اعلام كنند كه اين آخرين وصيت موصي است كه با داشتن اهليت اظهار داشته . ماده ۲۸۹در صورتي كه اشخاص مذكور در ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ اظهارات موصي را ننوشته باشند در اول زمان امكان نزد دادرس دادگاه بخشي كه به او دسترسي دارند حاضر شده و اظهارات موصي را با تاريخ و محل وقوع وصيت و اهليت موصي شفاها اظهار مي دارند. اظهارات مزبور در صورتمجلس نوشته شده و به امضا دادرس دادگاه بخش و گواه ها مي رسد. ماده ۲۹۰-وصيتي كه مطابق مواد قبل (در موارد غير عادي ) واقع مي شود بعد از گذشتن يك ماه از تاريخ مراجعت و رسيدن موصي به محلي كه بتواند به يكي از طرق مذكور در ماده ۲۷۶ وصيت كند يا گذشتن يك ماه از تاريخ باز شدن راه و مرتفع شدن مانعي كه به واسطه آن مانع نتوانسته موصي به يكي از طرق مذكور وصيت نمايد بي اعتبار مي شود مشروط به اينكه در مدت نامبرده موصي متمكن از وصيت باشد. ماده ۲۹۱-هر وصيتي كه به ترتيب مذكور در اين فصل واقع نشده باشد در مراجع رسمي پذيرفته نيست مگر اينكه اشخاص ذينفع در تركه به صحت وصيت اقرار نمايند. ماده ۲۹۲-هر دادگاه - اداره - بنگاه يا شخصي كه وصيت نامه به او سپرده شده و نيز دادگاهي كه در موارد فوق العاده وصيت در آنجا اظهار گرديده مكلف است بعد از اطلاع به فوت موصي وصيت نامه يا صورتمجلس راجع به وصيت را به دادگاه بخشي كه براي رسيدگي به امور راجع به تركه متوفي صالح است بفرستد اعم از اينكه وصيت نامه نامبرده به حسب قانون قابل ترتيب اثر باشد يا نباشد و هر گاه وصيت نامه متعدد باشد بايد تمام آنها فرستاده شود. ماده ۲۹۳-هر گاه كسي كه وصيت نامه نزد او است خارج از مقر دادگاه بخش مذكور فوق باشد مي تواند وصيت نامه را به دادگاه محل خود تسليم نمايد و آن دادگاه مكلف است فورا وصيت نامه را به دادگاه بخش نامبرده بفرستد. ماده ۲۹۴-دادگاه بخش در آگهي كه براي اداره يا تصفيه تركه يا تصديق حصر وراثت مي شود قيد مي كند كه هر كس وصيت نامه اي از متوفي نزد او است در مدت سه ماه به دادگاهي كه آگهي نموده بفرستد و پس از گذشتن اين مدت هر وصيت نامه اي (جز وصيت نامه رسمي و سري ) ابراز شود از درجه اعتبار ساقط است . ماده ۲۹۵-پس از گذشتن مدت مذكور فوق دادگاه بخش وقتي را براي افتتاح وصيت نامه تعيين و به اشخاصي كه وراثت آنها معلوم است اطلاع مي دهد كه در وقت مزبور حاضر شوند. ماده ۲۹۶-هنگام ابراز وصيت نامه دادرس دادگاه بخش بايد با حضور نماينده دادستان يا مدير دفتر صورتمجلسي مشتمل بر خلاصه وصيت و اينكه وصيت نامه در حضور او باز شده و خصوصيات وصيت نامه از قبيل مهر و موم و غيره تنظيم و به امضا حضار برساند. وصيت نامه سري را دادرس دادگاه بخش با حضور اشخاصي باز مي نمايد كه لفاف آن را امضا يا مهر كرده و در تاريخ باز كردن زنده و در مقر دادگاه حاضر هستند. اصل وصيت نامه كه مطابق اين ماده نزد دادرس دادگاه بخش باز مي شود به دفتر امانات ثبت فرستاده مي شود و رونوشت آن در دفتر دادگاه مي ماند - اشخاص ذينفع مي توانند از آن رونوشت بگيرند. ماده ۲۹۷-بعد از باز شدن وصيت نامه دادگاه بخش به اشخاصي كه وصيت به نفع آنها شده يا كساني كه وصي معين شده اند مراتب را اطلاع مي دهد. ماده ۲۹۸-وصيت نامه وقتي معتبر است كه تمام آن موجود باشد و ادعا فقدان وصيت نامه اعم از اينكه اين دعوي نسبت به تمام وصيت نامه يا قسمتي از آن باشد مسموع نيست . ماده ۲۹۹-ترتيب صدور سند مالكيت به نام ورثه يا موصي له نسبت به اموال غير منقول كه به نام مورث ثبت شده است در آيين نامه وزارت دادگستري معين مي شود.
بانک قوانین