فصل پنجم - راجع به ديون متوفي مبحث اول - استيفا دين از تركه ماده ۲۲۵ -ديون و حقوقي كه به عهده متوفي است بعد از هزينه كفن و دفن و تجهيز متوفي و ساير هزينه هاي ضروري از قبيل هزينه حفظ و اداره تركه بايد از تركه داده شود. ماده ۲۲۶ -ورثه ملزم نيستند غير از تركه چيزي به بستانكاران بدهند و اگر تركه براي ادا تمام ديون كافي نباشد تركه مابين تمام بستانكاران به نسبت طلب آنها تقسيم مي شود مگر اينكه آن را بدون شرط قبول كرده باشند كه در اين صورت مطابق ماده ۲۴۶ مسئول خواهند بود. در موقع تقسيم ديوني كه به موجب قوانين داراي حق تقدم و رجحان هستند رعايت خواهد شد بستانكاران زير هر يك به ترتيب حق تقدم بر ديگران دارند: طبقه اول الف -حقوق خدمه خانه براي مدت سال آخر قبل از فوت . ب -حقوق خدمتگذاران بنگاه متوفي براي مدت شش ماه قبل از فوت . ج -دستمزد كارگراني كه روزانه يا هفتگي مزد مي گيرند براي مدت سه ماه قبل از فوت . طبقه دوم طلب اشخاصي كه مال آنها به عنوان ولايت يا قيمومت تحت اداره متوفي بوده نسبت به ميزاني كه متوفي از جهت ولايت و يا قيمومت مديون شده است . اين نوع طلب در صورتي داراي حق تقدم خواهد بود كه موت در دوره قيمومت يا ولايت و يا در ظرف يك سال بعد از آن واقع شده باشد. طبقه سوم طلب پزشك و داروفروش و مطالباتي كه به مصرف مداواي متوفي و خانواده اش در ظرف سال قبل از فوت رسيده است . طبقه چهارم الف -نفقه زن مطابق ماده ۱۲۰۶ قانون مدني . ب -مهريه زن تا ميزان ده هزار ريال . طبقه پنجم ساير بستانكاران . ماده ۲۲۷ -اگر چيزي از تركه در مقابل ديني رهن باشد مرتهن نسبت به مال مرهون بر ساير بستانكاران مقدم است و اگر بهاي مال مرهون از طلب مرتهن زايد باشد مقدار زايد مابين بستانكاران تقسيم مي شود و اگر كمتر باشد مرتهن نسبت به باقيمانده طلب خود مانند ساير بستانكاران خواهد بود. ماده ۲۲۸ -ورثه مي توانند ديون را از تركه يا از مال خود ادا نمايند. ماده ۲۲۹ -تصرفات ورثه در تركه از قبيل فروش و صلح و هبه و غيره نافذ نيست مگر بعد از اجازه بستانكاران و يا ادا ديون . ماده ۲۳۰ -ورثه در مقابل بستانكاران ضامن نقص يا تلف تركه نيستند مگر اينكه نقص يا تلف مستند به تقصير آنها باشد. ماده ۲۳۱ -ديون موجل متوفي بعد از فوت حال مي شود. ماده ۲۳۲ -دعوي بر ميت اعم از دين يا عين بايد به طرفيت ورثه و يا نماينده قانوني آنها اقامه شود هر چند تركه در يد وارث نباشد ليكن مادامي كه تركه به دست آنها نرسيده است مسئول ادا ديون نخواهند بود. ماده ۲۳۳ -اثبات دعوي به طرفيت بعضي از ورثه نسبت به سهم همان بعض موثر است و وارث ديگر كه طرف دعوي نبوده مي تواند بر حكمي كه به طرفيت بعضي از ورثه صادر شده اعتراض نمايد. ماده ۲۳۴ -ورثه مي توانند براي اثبات طلب يا حقي براي متوفي اقامه دعوي كنند هر چند بعد از ثبوت حق چيزي عايد آنها نشود مثل اينكه دين متوفي مستغرق تركه او باشد.
بانک قوانین