تفاوت توهين با افترا آن است که افترا نسبت دادن صريح عمل مجرمانه به غير و متضمن اسناد و اخبار است اما در توهين، مرتکب قصد انشا و هتک حرمت دارد. پس اگر شخص به قصد انشا و هتک حرمت مثلا به کسى بگويد:(دزد)، مفتري محسوب نمى‌شود؛ زيرا منظور اسناددهنده توهين و تحقير طرف اسناد بوده است، نه اينکه در واقع او را به ارتکاب عمل دزدي متهم کند؛ همچنين است دادن نسبت‌هاي کلى و غيرصريح مانند جانى، يا فاسق که فاقد صراحت کافى است و به نوع جرم منتسب اشاره ندارد. الته اين اعمال ممکن است از مصاديق توهين محسوب شوند. نکته ديگر، ضرورت جرم بودن عمل انتسابى براي تحقق افتراست. در واقع، براي تحقق افترا، عمل اسناد داده‌شده بايد فعل يا ترک فعلى باشد که در زمان اسناد در قانون ممنوع بوده و براي آن مجازات تعيين شده باشد، حال آنکه در توهين اين گونه نيست.
