زنای محصنه (احصان)

زنای محصنه به شرط وجود احصان محقق می شود. و احصان اصطلاحی فقهی است. بنا بر تعریف دکتر لنگرودی احصان  بر دو قسم است: احصان مرد و احصان زن.

احصان مرد اجماع سه شرط زیر است در مرد:

الف - مرد آزاد مواقعه ی مشروع صورت دهد(درهرجهت)

ب - زنی به اختیار داشته باشد از طریق عقد دایم یا مالک کنیزی باشد.

ج -زن مزبور همیشه در اختیار مرد باشد.

فقهاء شرط بلوغ و عقل را هم افزوده اند و در آن خلاف است.

مردی که دارای شرایط بالا باشد محصن (بر وزن مسلم) نامیده می شود.

شرط های بالا اگر در شخص بالغ جمع شود و صاحب این شرط هازنا کند آنزنا را زنای محصنه می نامند.

احصان زن عبارت است از اجتماع سه شرط زیر در زن :

الف - در ازدواج دائم مردی باشد یا مملوک او باشد.

ب - همیشه دسترسی به مرد مذکور بالا داشته باشد.

ج - زن اگر آزاد باشد مواقعه ی مشروع قبلا صورت داده باشد.

چنین زنی را محصنه نامند و زنای او را در این شرایط پس از بلوغ، زنای محصنه گویند. احصان از کیفیات مشدده ی قانونی است.

احصان مذکور بالا در موردزنا به کار می رود و در قانون کیفری ایران دیده نمی شود و به جای زنای محصنه عنوان (روابط نامشروع زن شوهردار و مرد زن دار) به کار رفته است.

در مورد جرم قذف، احصان از اجتماع عقل و بلوغ و حریت و اسلام و عفت در یک فرد حاصل می شود. احصان به این معنی از اصطلاحات فقهاء است و در نصوص شرعی دیده نشده است.