برخی از مصادیق جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی در قوانین جزایی ایران، در زمره حدود جا میگیرند و بعضی دیگر نیز در زمره تعزیرات هستند. آن دسته از جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی که در زمره حدود (مجازاتهایی که کمیت و کیفیت آنها در شرع مشخص شده است) قرار دارند عبارتند از زنای مرد مجرد یا زن مجرد، زنای مرد متاهل یا زن متاهل، زنای به عنف و اکراه، زنا با محارم نسبی، زنا با زن پدر، لواط، تفخیذ، مساحقه و...
هر یک از موارد فوق دارای مجازاتهای خاصی هستند، مثلا مجازات زنای مرد مجرد یا زن مجرد ۱۰۰۰ ضربه تازیانه است یا مجازات زنای به عنف و اکراه برای زانی اکراه کننده مرگ است یا زنا با محارم نسبی یا زنا با زن پدر کیفر اعدام را در پی خواهد داشت. اما آن دسته از جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی که در زمره تعزیرات (مجازاتهایی که کمیت و کیفیت آنها در شرع مشخص نشده است) قرار دارند عبارتند ازرابطه نامشروع جسمی،روابط نامشروع لفظی ( بگو و بخند کردن که از دیدگاه فقهی مفاکهه نامیده میشود)، تظاهر به عمل حرام در معابر و اماکن عمومی، بدحجابی، دایر کردن مرکز فساد و فحشاء یا اداره کردن آنها، تشویق مردم به فساد و فحشاء، مداخله ناروا در برخی از اشیای مضر به اخلاق و عفت عمومی وایجاد مزاحمت برای اشخاصی با استفاده از تلفن یا سایر دستگاههای مخابراتی. مجازاتهایی این دسته از جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی، از مجازاتهای حدی خفیفتر و سبکتر هستند، مثلا مجازات روابط نامشروع خفیفتر و سبکتر تا ۹۹۹ ضربه تازیانه است